Meer weten?
Erik-Jan vertelt je er graag meer over
06 5536 1860
In het Brabantse dorp waarin ik opgroeide, hielpen vrienden elkaar vanzelfsprekend. Ze (ver-)bouwen, verhuizen en onderhouden samen huizen. Staan klaar voor elkaar als nodig. De huismeesters van de lokale woningcorporatie draaien constructief mee in deze informele economie. Zonder hun werkgever tekort te doen overigens. Dit ‘meedoen’ met elkaar leidt tot een stevige basis in de lokale gemeenschap. De sfeer is gemoedelijk, maar er zijn wel spelregels. Je kunt niet alleen maar ‘halen’, dan ben je ‘besmet’ en vind je jezelf op enig moment zonder hulp. Die prijs is te hoog om te willen betalen. Onder zelfstandig werkende vakmensen heerst vaak eenzelfde informele economie. Je springt als ZZP’er bij op de klus van een vakmens uit je netwerk. Een rekening verstuur je niet, de tijd die jij investeerde hou je tegoed. Ook hier is onderling vertrouwen de basis onder het systeem.
Ontzorgen
Ik ben weleens bang dat we als volkshuisvesters dit vanzelfsprekende informele systeem zelf om zeep hielpen. Onze ‘klantgestuurde’ onderhoudsdiensten nemen de huurders als vanzelfsprekend werk uit handen. We vragen soms een vergoeding voor ‘huurdersonderhoud’, maar nooit een wederdienst. Vergroten we daarmee niet onbedoeld juist de afstand tussen verhuurder en huurder. Geven we misschien onbedoelde stigmatiserende signalen? Ervaren huurders wellicht dat ze ‘niet goed genoeg zijn’, of omgekeerd juist dat ze ‘alle recht hebben op’?
Wederdienst in plaats van vergoeding
Hoe zou het zijn als we huurders vanaf de eerste verhuring ook om wederdiensten vragen? Is het zo gek om een paar uurtjes inzet van huurders van betaalbare woningen te vragen? Mijn kinderen hadden op de middelbare school een vak ‘community service’. In die twee uur deden ze projecten in het belang van de wijk. Zou dat niet iets voor woningcorporaties zijn om te organiseren? Een voortdurende hulpvraag gaat vanuit de woningcorporatie de wijk in. Wie helpt met:
En de lijst is moeiteloos uit te breiden. Zeker als je huurders vraagt om te helpen… En natuurlijk hoor ik ook jullie bezwaren al. Het is nogal wat werk en moeten we mensen dan ook niet betalen en verzekeren? Maar de wil is naar mijn stellige overtuiging ook de weg. En ook een weg waarbij huurders naar verloop van tijd in dienst kunnen treden bij hun verhuurder. De organisatie wordt dan Poreus. Met als grote belofte dat de grote groep niet-huurders die bij corporaties werken als vanzelf huurders spreken bij het koffiezetapparaat.
Meedoen, als vanzelfsprekende wederdienst. Net als bij mijn Brabantse vrienden!
Erik-Jan Hopstaken