Meer weten?
Erik-Jan vertelt je er graag meer over.
06 55 36 18 60
In memoriam: Frank van Nimwegen
Goede voornemens over inclusie
Het verraste niet: wijken met corporatiewoningen staan onder druk. Vooral minder draagkrachtigen vinden er hun weg naar een woning. Kan een woningcorporatie dan volstaan met vastgoedbeheer?
14 december 2020
Toenemende problemen in huiskamers dagen uit om opnieuw de taakopvatting van het maatschappelijk middenveld te ijken. Zorg- en welzijnsorganisaties zijn net als gemeenten en woningcorporaties slachtoffer van bezuinigen. De gedachte erachter was: ‘als we zaken lokaal regelen, gaat dat doelgerichter en efficiënter dan centraal’. Dat vraagt dan wel een optimaliseren van de onderlinge samenwerking en juist dat is in veel gevallen lastig. Bezuinigende maatschappelijke organisaties houden (terecht) zo lang mogelijk de ‘handen aan het bed’. Ze bezuinigen op management, staf en inhuur. De organisatiekracht van het maatschappelijk midden verschraalde grosso modo daardoor.
Woningcorporaties ervaren nu de gevolgen van beleid in hun woningen. De instroom in wijken bestaat vooral uit minder draagkrachtigen. De grens tussen cliënt en huurder vervaagt – betoogt Christoffel Klap van Ons Doel. Ook ervaren corporaties dat hun maatschappelijke collega’s veelal ‘curatief’ kijken naar cliënten: ze springen bij als het misgaat. Ieder erkent de noodzaak tot ‘preventief’ handelen, maar tijd, mens- en investeringskracht ontbreken.
Goede raad
Voor bewoners is de woningcorporatie een ‘vertrouwd’ en ‘veilig’ leverancier. Medewerkers zijn welkom op de koffie (Vannimwegen) en worden vertrouwd. Keer op keer merken medewerkers bij huisbezoekprojecten dat zij kunnen helpen. Met technisch onderhoud soms, maar vaker met verwijzing, een luisterend oor, een tip of het leggen van contact met een collega uit het maatschappelijk middenveld. “We hebben er alleen geen tijd voor” verzuchten corporatiemedewerkers terecht. Ook woningcorporaties bezuinigden afgelopen jaren flink…je wilt geen B of C in je benchmark.
En toch is dat ‘pennywise poundfoolish’ toont het experiment Samen&Anders van Maaswonen (Symposium Samen en anders Rotterdam-Zuid) aan. Iets meer inzet op ‘sociaal beheer’ van de sociale verhuurder leidt aantoonbaar tot miljoenenbesparing bij zorg- en welzijn. We zien een grote belofte in het delen van functionarissen tussen organisaties in het maatschappelijk middenveld. Een ‘samenlevingsondersteuner’ werkt voor gemeente, woningcorporatie en welzijnswerk. Een communicatie- of beleids- of personeelsadviseur ook! Als de bestuurders zich dan ook nog committeren, biedt ‘ontkokeren’ soulaas. Daarmee bundelen maatschappelijke organisaties doelgericht hun bestuurs-, staf- en uitvoeringskracht.
Merk tenslotte, dat je organisatie veel professioneler is dan vroeger. Het gemiddeld opleidingsniveau bij woningcorporaties groeide afgelopen decennia naar HBO+. Het maakt daarmee een omgekeerde ontwikkeling door met de instroom in wijken. Daarin schuilt een gevaar: veel van de mensen die werken voor een maatschappelijke organisatie leefden nooit het leven van de mensen waar ze voor werken. Je kunt best onderwezen zijn over armoede, dat raakt je allicht. In armoede leven doet echter veel meer met een mens. Wij bepleiten om er desnoods kunstmatig voor te zorgen dat mensen voor wie je werkt ook bij je werken. Maak je organisatie poreus (whitepaper- De poreuze organisatie) en breng zo de ‘ervaringskennis’ van je klanten in huis.
Op naar een verbonden 2021!
Erik-Jan Hopstaken