DOE eens stillekes mee!
Armoede en dakloosheid bestaan in Nederland. De getallen zijn verontrustend, maar ik herhaal ze niet. De stilte achter de getallen verontrust mij nog meer. Een stille groep mensen knoopt eindjes aan elkaar, slaapt op banken of soms buiten. Ze melden zich niet. Uit schaamte, angst of onvermogen. Beleidsmatig is er best aandacht voor deze groepen. We worden overspoeld door studiebijeenkomsten. En toch klinkt een voortdurende klacht: “we worden niet gehoord, we voelen ons in de steek gelaten”. Het stemrecht geeft de mogelijkheid om je protest in een daad om te zetten. En dat gebeurt.
Ondertussen vertelt een corporatiebestuurder trots dat hij een bureau inhuurt om huisbezoek te organiseren. “Die mensen kunnen dat.” Op mijn vraag waarom de 150 eigen medewerkers niet gaan, antwoord hij met de hele rij bekende vooroordelen. Ik van ze samen met: “we zijn bang voor wat we over ons afroepen”. Ruim vijftien jaar geleden verscheen “Dat is koffie, de impact van persoonlijke klantgesprekken”. In dat boek weerlegden we al die vooroordelen op basis van de ervaring. Inmiddels is die ervaring alleen maar groter. De ervaring leert dat mensen het heel erg waarderen dat er eindelijk iemand luistert. Én dat corporatiemedewerkers ook geïnspireerd raken om te helpen. En juist dat laatste brengt verandering. Als iemand helpt.
De QUIET 500 editie van 2021