Meer weten?
Harry vertelt je er graag meer over.
06 51 81 31 61
Centrale coördinatie als sleutel tot succesvolle implementatie van woonzorgvisies
Stop met overlast
Het is januari en dat is de tijd van de goede voornemens. Vaak willen mensen stoppen met roken, te veel eten, drinken en in plaats daarvan gezonder eten en meer bewegen. Waar zouden organisaties en dan vooral woningcorporaties mee moeten stoppen?
Zeker in deze tijd, waar de ambities groot zijn en de personeelstekorten voelbaar, is dat een relevante vraag. Een van de suggesties is 'Stop met overlast'.
19 januari 2023
Corporaties ontvangen jaarlijks naar schatting zo’n honderdduizend overlastmeldingen. En dit aantal stijgt jaarlijks. Corporaties zijn er maar wat druk mee. Zij hebben samen enkele duizenden medewerkers in dienst die zich geheel of gedeeltelijk bezighouden met het behandelen van deze meldingen. Maar waarom doen corporaties dit eigenlijk? En wat levert het op?
Als ik die vragen stel dan valt mij op dat dit vooral gebeurt omdat corporaties vinden dat ze dit verplicht zijn. De huurder heeft immers recht op woongenot. Dat zal deels zo zijn, maar ervaart de klagende huurder meer woongenot dankzij de inspanningen van de corporatie? Ik heb stellig de indruk van niet.
In hoeverre heeft het nog zin om je als corporatie te bemoeien met overlast? Als we naar de meldingen kijken, dan vallen twee zaken op:
1. Corporaties bemoeien zich ook met last
Heel veel meldingen waar corporaties toch mee aan de slag gaan, gaan niet over overlast. Deze meldingen gaan over woongeluiden, spelende kinderen, ergernissen over parkeren, klussen in huis en dergelijke. Hier heeft de corporatie geen enkele verplichting. Toch gaan veel medewerkers met dit soort klachten aan de slag. De vraag is of dit wenselijk en zinvol is. Het valt op dat een bepaalde groep melders van dit soort ‘overlast’ aanhoudend blijft klagen. Ook als hun eerdere klacht is opgelost, komen ze met steeds nieuwe ‘overlastklachten’. Ook stellen deze melders de corporatie (ten onrechte) verantwoordelijk voor hun woongenot. Medewerkers steken veel tijd en energie in deze groep notoire klagers, zonder dat dat leidt tot resultaat.
2. Zware overlast is vaak niet of beperkt oplosbaar
Corporaties krijgen steeds meer te maken met overlast door kwetsbare personen, waarbij de hulpverlening onvoldoende grip krijgt op de situatie. Eigenlijk is dan huisuitzetting de volgende stap. Corporaties zetten die stap maar zelden. In heel Nederland gebeurt dit nog maar 225 keer per jaar. Ook andere oplossingen, zoals beschermde woonvormen of plekken in instellingen, zijn er nauwelijks. Maar ondertussen is het woongenot van de buren ver te zoeken en klagen die terecht. En zijn medewerkers vaak jaren ‘bezig' met dit soort zaken, zonder dat er een bevredigend resultaat wordt bereikt.
Corporaties kunnen de facto maar heel weinig tot niets doen voor huurders die overlast ervaren. Dus stop met de deur wijd openzetten voor huurders die klagen. Ga van: klakkeloos ja, naar: nee tenzij. En besteed de tijd en energie liever aan zaken die wel een duidelijke impact hebben op prettig wonen, zoals samen met bewoners de woonomgeving opruimen, bewoners helpen woonafspraken te maken en het begeleiden van kwetsbare bewoners.
Wil je meer weten over hoe dit werkt? En hoe je dit kan doen met respect voor de verplichtingen uit het huurrecht? Neem dan gerust contact op.
Harry Vlaar