Er moet niet veel en we willen te veel

Hoe houd je de bevlogenheid vast, als je ook zoveel wilt en moet?

Een paar praktische tips:

• Herdefinieer wat moet: We moeten de E-F-G-labels wegwerken. Weinig inspirerend, toch? We willen huurders een comfortabele woning bieden met lage energielasten en onze bijdrage leveren aan klimaatverandering. Beter!
• Heroverweeg wat moet: Sommige dingen moeten, maar willen we die ook echt? Mijn collega’s stelden al eens de vraag of we visitatie nog verplicht willen houden. Hetzelfde gaat over verzoeken die gemeenten hebben: Wil je echt graag weten wat de doorstroombehoefte van senioren in gemeente X is? Hoeveel tijd en geld wil je daaraan besteden?
• Taal doet er toe: Gebruik gewoon minder het woord ‘moeten’. Moeten leidt bij de een tot weerstand, bij de ander tot een gejaagd gevoel, maar het geeft weinig mensen energie. Dat moet je niet willen. 😉

Vraag je je af of jouw organisatie overbelast is? Dit zijn een aantal symptomen:
*Moeilijk afspraken plannen, omdat de agenda al zo vol zit
*Geen tijd hebben om de vergadering voor te bereiden
*Actiepunten niet opvolgen
*Harder duwen: "Dit moet écht". Strijd om prioriteit.
*Tijdens de vergadering diep moeten graven 'hoe zat het ook alweer'?
*Nog meer vergaderingen plannen, om maar te voorkomen dat het project echt helemaal stil valt
*Ingehaald worden door de actualiteit: Doordat projecten lang duren, is de omgeving alweer veranderd, waardoor het werk tot nu toe misschien wel (deels) voor niets was.

Moed
Ik gun corporaties de moed om keuzes te maken. Om focus te houden op wat belangrijk is. En als er dan toch een nieuw project bij komt? Gebruik dan de boekenkasttactiek: eerst twee boeken eruit, voordat er een nieuwe in mag. Zie je door de bomen het bos niet meer? Wij kijken graag mee. Zoek je een strategie om alle belanghouders wel te binden, maar je niet te overvragen? Wij helpen. Heb je hulp nodig? Vannimwegen versterkt."