Woningcorporaties: Meesters in verwarring (5)

We moedigen verhuurders (en andere maatschappelijke organisaties) aan om mensen te bezoeken die je nooit hoort. Bij een kop koffie hoor je dan wat niet bij het KCC terecht komt. Wat vertellen de mensen die niet klagen eigenlijk.

Zelf aangebrachte voorzieningen
“Ik hoop dat ik niet te snel overlijdt, dan draaien mijn kinderen op voor het ‘terugbrengen in oude staat’. Ik plaatste een nieuwe keuken en ik spaar nu al jaren om de oude te kunnen terugplaatsen als ik verhuis”. De meeste verhuurders zijn juist heel blij met die nieuw geplaatste keuken… maar ach die arme huurder…

Gebroken belofte
“Wat stoppen jullie toch allemaal in die woningen, ons was gezegd dat het een seniorenwoning was. Er zouden alleen maar senioren komen te wonen, als we dat hadden geweten hadden we de woning niet geaccepteerd, nu kunnen we niet meer weg..” Wij wijzen toe op basis van de urgentieregeling van vandaag. De arme huurder moet dat toch begrijpen…

Oplichterij
“Ik betaal meer huur dan de nieuwe buren. Terwijl ik al jaren keurig mijn huur betaal en die nieuwe buren er ook nog een zootje van maken”. Wij moeten woningen kunstmatig lager prijzen om passend te kunnen toewijzen…Dat moet die zittende huurder toch begrijpen…

Vannimwegen maakt bewust en daagt uit opnieuw bondgenoot van de huurder te worden.

Dit is het laatste deel in de reeks 'Woningcorporaties: Meesters in verwarring'. Deel 4 lees je hier terug. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hieronder in voor onze nieuwsbrief.